Το Χωριό Του Λευκού Θορύβου (Μέρος Τρίτο) || Του Prattler
Και τώρα, ακολουθεί η τελευταία μου, άτυπη, αναφορά. Τα τεκταινόμενα στη Γάμβρια, και το άδοξο τέλος ενός ένδοξου κατά τον κόσμο ντετέκτιβ.
Qui Tacet Consentit
Και τώρα, ακολουθεί η τελευταία μου, άτυπη, αναφορά. Τα τεκταινόμενα στη Γάμβρια, και το άδοξο τέλος ενός ένδοξου κατά τον κόσμο ντετέκτιβ.
Ξέρεις όμως,πιο είναι το πιο «υπέροχο» στην όλη υπόθεση; Ότι αντί να αποκλείω θεωρίες όσο προχωράει η έρευνα, βρίσκω πληθώρα στοιχείων που όχι απλά τις επιβεβαιώνουν ή έστω προκαλούν περαιτέρω έρευνα, αλλά δίνουν έδαφος στην ανάπτυξη καινούργιων θεωριών!
Κλήθηκα πριν μέρες από κάποιον κύριο ονόματι Άλκη Φαίδρο, κάτοικο ενός παραπαίοντος χωριού- οικισμού θα έλεγα-που ακούει στο όνομα Γάμβρια, περίπου 40 χιλιόμετρα έξω από την πόλη των Σερρών.
Έβαλε στο μπρίκι ελληνικό και άναψε ένα τσιγάρο.
Κοίταξε αδιάφορα το κινητό του. «Α,πήγε ήδη 26; Τρέχει ο καιρός».
Σέρβιρε τον καφέ του και κάθισε στο τραπέζι. Άναψε το δεύτερο τσιγάρο,και άρχισε να της μιλάει.
Έβαλε στο μπρίκι ελληνικό και άναψε ένα τσιγάρο.
Κοίταξε αδιάφορα το κινητό του. «Α,πήγε ήδη 26; Τρέχει ο καιρός».
Σέρβιρε τον καφέ του και κάθισε στο τραπέζι. Άναψε το δεύτερο τσιγάρο,και άρχισε να της μιλάει.
Η αλήθεια, δυστυχώς, δεν είναι κάπου ανάμεσα .
Η αλήθεια είναι τραγική.
Άνοιξαν οι πύλες και έτρεξαν μέσα τα Σκυλιά. Γρυλίζοντας, τραβούσαν με βία τις αλυσίδες, στις άκρες των οποίων βρισκόταν ο σαστισμένος υπόδικος.