Κενογραφία vol 2.
– Λες το φώς του να στέκει ακόμα ; Ή μήπως αργόσβησε απο το μαράζι πως η μόνη του παρέα
Ομόκεντροι κύκλοι || του Rasayana ||
Ζούμε παράλληλες ζωές, ζωές που τέμνονται ακατάλληλα σε ένα κοινό σημείο κι χαϊδεύουν ασάλευτες τη μέρα.
Οι ναυαγοί || του Rasayana ||
Πέρασαν μήνες που δε βγήκαμε στη στεριά
βλέπαμε τη φωτιά κάπου μακριά
και αδημονούσαμε να μας κάψει
Επί στροφή
Κυλά αργά ή τρέχει ο δρόμος Πας πίσω Μα μόνο μπροστά μπορείς να περπατήσεις Έρχεσαι μόνο για να τους
Μία λευκή σελίδα || του Rasayana ||
Αυτό το κείμενο πάντως θα μπορούσε να είναι μία φωτογραφία. Σ’ αυτήν απεικονίζονται τρεις νεκροί άνθρωποι που είπαν αντίο πρόωρα κι ακαριαία.
Πολύτιμος
Κι ήταν που λες ένας άνθρωπος μελλοθάνατος όχι νέος ούτε έξαφνα απών παρά μόνο πολύτιμος. Πολύτιμος, από αυτούς που ξέρεις
Υποκριτές || του Rasayana ||
Άρχισαν να κοιτάζονται με βλέμμα καχύποπτο
μύριζε ο ένας τα χέρια του άλλου
και κατάλαβαν ότι δε διαφέρουν σε τίποτα
Σκιές || του Rasayana ||
Άλλοτε απαστράπτουσες κι άλλοτε ξεφτισμένες
φροντίζουν να συντηρούν κάποιαν αστείρευτη πλάνη
