Κενογραφία vol 2.
– Λες το φώς του να στέκει ακόμα ; Ή μήπως αργόσβησε απο το μαράζι πως η μόνη του παρέα
Ο Δαίμων || Του Prattler
Ήτανε λέει μια πρωία σκοτεινή,
Όταν ο Δαίμων δημιουργήθηκε επιγείως
Όταν χορεύουν τα κουρέλια || του Rasayana ||
Η ζωή μας είναι μια ταινία, από αυτές που θα πλήρωνες όσο όσο για ν’ αποκτήσεις ένα μαγικό χαρτάκι και να την απολαύσεις στη μεγάλη οθόνη.
Χαμένοι παράδεισοι || του Rasayana ||
ακούω τη μυρωδιά σου
μυρίζω την ανάσα σου
διαβάζω το χαμόγελο σου
Καβυλία
η ιστορία τους ξέχναγε
την ξέχασαν κι εκείνοι
ντυμένοι όλοι φτωχικά
γυρνούσανε στους δρόμους
Η κόκκινη ομπρέλα || του Rasayana ||
Περπατούσε με τις ώρες μέσα στην πόλη.
το παζλ των ονείρων της απλής χαράς
Όλα τα μέλη της παρέας είναι μαζί μετά από καιρό. Αγκαλιές, φωνές, παλιά αστεία που μας κάνουν ακόμη να γελάμε
Αποχαιρετισμός || του Rasayana ||
» Μπορείς να ανοίξεις το φως;», τον ρώτησε. » Βεβαίως, σε βλέπω τόση ώρα να διαβάζεις στο σκοτάδι και μ’
