Qui Tacet Consentit
Ξέρεις όμως,πιο είναι το πιο «υπέροχο» στην όλη υπόθεση; Ότι αντί να αποκλείω θεωρίες όσο προχωράει η έρευνα, βρίσκω πληθώρα στοιχείων που όχι απλά τις επιβεβαιώνουν ή έστω προκαλούν περαιτέρω έρευνα, αλλά δίνουν έδαφος στην ανάπτυξη καινούργιων θεωριών!
Κλήθηκα πριν μέρες από κάποιον κύριο ονόματι Άλκη Φαίδρο, κάτοικο ενός παραπαίοντος χωριού- οικισμού θα έλεγα-που ακούει στο όνομα Γάμβρια, περίπου 40 χιλιόμετρα έξω από την πόλη των Σερρών.
Έβαλε στο μπρίκι ελληνικό και άναψε ένα τσιγάρο.
Κοίταξε αδιάφορα το κινητό του. «Α,πήγε ήδη 26; Τρέχει ο καιρός».
Σέρβιρε τον καφέ του και κάθισε στο τραπέζι. Άναψε το δεύτερο τσιγάρο,και άρχισε να της μιλάει.
Οι στίχοι δρόμοι πάμε, να ζωγραφίσουμε τις πλατείες η πιο φρικτή μου φυλακή η ανασφάλεια Η φυγή δεν είναι λύση,
κοίταζε τ’ αστέρια μέσα από τα δάχτυλα των ποδιών όσο εσύ κοιτούσες τα πόδια ποιοι δυο κόσμοι το σύμπαν όλο
Έβαλε στο μπρίκι ελληνικό και άναψε ένα τσιγάρο.
Κοίταξε αδιάφορα το κινητό του. «Α,πήγε ήδη 26; Τρέχει ο καιρός».
Σέρβιρε τον καφέ του και κάθισε στο τραπέζι. Άναψε το δεύτερο τσιγάρο,και άρχισε να της μιλάει.
Η αλήθεια, δυστυχώς, δεν είναι κάπου ανάμεσα .
Η αλήθεια είναι τραγική.
Άνοιξαν οι πύλες και έτρεξαν μέσα τα Σκυλιά. Γρυλίζοντας, τραβούσαν με βία τις αλυσίδες, στις άκρες των οποίων βρισκόταν ο σαστισμένος υπόδικος.
Θα ‘ρθει,
εν μία νυκτί,
και η δική μας σειρά.
«Χαμένος» είναι αυτός, που ονειρεύεται ουτοπίες,
Μα χαμένος είναι αυτός, που έπαψε να ονειρεύεται.
