Κενογραφία vol 2.
– Λες το φώς του να στέκει ακόμα ; Ή μήπως αργόσβησε απο το μαράζι πως η μόνη του παρέα
Μέρες ανήσυχες || του Rasayana ||
Οι άχαρες, ξεφτισμένες μέρες του παρελθόντος,
ισορροπούν σαν ερασιτέχνες ακροβάτες
στο νήμα της ζωής.
Λυπάμαι || του Rasayana ||
Λυπάμαι αυτούς που προτίμησαν η ζωή τους να περιβάλλεται από στείρες γνώσεις
Παραπέτασμα καπνού
Κλέβω το φως
απ’όσους αδειάσαν τα…
Παράλληλες γραμμές || του Rasayana ||
Πριν κοιμηθεί δοκίμασε άλλη μια φορά την τύχη της, χτυπώντας νωχελικά την πόρτα και καθώς ο Χρήστος δεν απάντησε πάλι, της δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι σε εκείνο το δωμάτιο δεν υπήρχε κανένας, οπότε πήγε να ξαπλώσει δίχως να δώσει άλλη σημασία στο γεγονός.
Ο χρόνος είναι το παιδί που δε μεγάλωσε || του Rasayana ||
Κανένας δεν έχει -λογικά- την αίσθηση του χρόνου. Ακριβώς για αυτόν το λόγο, καταστρέφουμε ήρεμα τη σημασία του.
Χρώμα
Σε εσένα που σε έκρινα γρήγορα Όταν σε πρωτοείδα δεν φανταζόμουν πως κάποτε θα ένιωθα έτσι για ‘σένα Έναν τρελό
Τέσσερις γυμνές γυναίκες
-Θα μας φωτογραφίσεις;
-Ναι!
-Πότε;
-Μεγάλη Παρασκευή.
