Κενογραφία vol 2.
– Λες το φώς του να στέκει ακόμα ; Ή μήπως αργόσβησε απο το μαράζι πως η μόνη του παρέα
Το μπλε παράθυρο || του Rasayana ||
Στις εννιά, πάντα περνούσε ο ψαράς. Με τη χοντρή φωνή του, ανήγγειλε το μενού της ημέρας. Καθώς τον έβλεπε να πλησιάζει προς την πόρτα του σπιτιού, αντίκριζε το χειρότερο εχθρό του. Πώς να μην είναι εχθρός σου κάποιος που χαίρεται τη θάλασσα όταν εσύ την βλέπεις καθηλωμένος από ένα παράθυρο;
Μοχθηροί Μόχθοι
Ταξίδι ως τα Τάρταρα μπας κι αποκτήσω βάθος. Μέσα σε αλκοόλ έχω κρύψει ένα πάθος. Θυμάμαι οτι ακριβώς έκανα λάθος.
Χωρίς νόημα
Έχω μέρες να γράψω μα δεν έχω τι να πω Κάτι να αξίζει Σφαίρες στο κεφάλι Χειροπέδες στα χέρια Πατατάκια
Η βαρύτητα είναι εχθρός της ευτυχίας || του Rasayana ||
Η βαρύτητα μας παίρνει όλους κάτω, δίχως να ρωτήσει. Είναι ένας ακάλεστος επισκέπτης που σεργιανάει τις ζωές μας, καθηλόνωντας μας κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά.
Φεβρουάριος:
Στα χαρούμενα τραγούδια…
Έμπνευση, μία αλλόκοτη έννοια || του Rasayana ||
Άραγε απόρησες ποτέ για το τι σε ώθησε, για ακόμη μια φορά, να κάτσεις να αποτυπώσεις κομμάτια του εαυτού σου, με τον τρόπο που σε εκφράζει;
Το μπαλκόνι των Κενταύρων || του Rasayana ||
Έχω μάθει στη ζωή μου να μοιράζομαι την ομορφιά.
Δεν βρήκα ποτέ μέχρι τώρα κάποιο όφελος, στο να την κρατάω για τον εαυτό μου.
