Οι γλάροι συνοδεύουν πιστά
το πλοίο της γραμμής
σαν ιπτάμενα μαντήλια αποχαιρετισμού.
Πίσω απ’ την κουπαστή
οι τουρίστες στήνονται ουρά
ν’ αποθανατίσουν την εύθυμη ακολουθία
κι εγώ, ένας πλωτός «Ερμής»
με άγκυρα, χωρίς φτερά
σκίζω το κορμί σου
θάλασσα είναι το κορμί σου
και το ίχνος μου είναι η έμπνευση του Θεού
όμως εσύ
ο χρόνος
η φύση
όλα τα στοιχεία του κόσμου
παλεύετε το ίχνος μου
και γρήγορα αυτό σβήνει
σαν να μην υπήρξα πάνω σου ποτέ.
Κι εγώ ο μικρός Ερμής
ζηλεύω την πομπή των γλάρων
και ποθώ, ντροπιασμένος, κι εγώ μια φωτογραφία
μήπως για να με θυμάσαι.
Μια φωτογραφία
κι ας γίνω εν τέλει
ένα μαντήλι αποχαιρετισμού.

Κέρκυρα 19.9.2022

ENGLISH

The seaguls loyally accompany
the ocean liner
as flying cloths waving goodbye.
Behind the gunwale
tourists are forming a queue
capturing the jolly ceremony of the seaguls.
And I, a young floating «Hermes»
with anchors on my back, wingless
I am sailing on your body
the sea that is your body
and my trace, an inspiration to the divine.
But you,
time,
nature,
all those elements of the world
battle my trace
and it fades hastily
as if I never existed.
And I, a young floating Hermes,
I envie the parade of seaguls
and I, ashamed, desire,
I desire a protograph
for you to retain me.
A photograph
even if I too become in the end
a white cloth waving goodbye.

Corfu 19.9.2022