Ημερομηνία : 24 Απριλίου, 2013
Θέμα : Υπόθεση Νούμερο 144 – Χείρα βοηθείας;
Προς : Thomasp@^^^^. gr

Αδερφέ μου,

Ξέρω πως πάει καιρός από εκείνη τη μέρα. Η σιωπή μου ήταν το μοναδικό που μπορούσα να σου προσφέρω τον πρώτο καιρό. Οι μέρες γίνανε εβδομάδες, μήνες, και φτάνω, σχεδόν δύο χρόνια μετά, να προσπαθήσω να επικοινωνήσω μαζί σου μέσω mail. Δεν περίμενα, σαφώς, να σηκώσεις το τηλέφωνο.

Ωστόσο, είναι πραγματικά απελπιστική η κατάσταση την οποία βιώνω αυτές τις μέρες. Το ξέρω πως χρωστάω πολλά, μία συγγνώμη, μία καριέρα, την οικογενειακή θαλπωρή που κλόνισα με τις πράξεις μου τότε. Το θράσος μου περισσεύει αυτή τη στιγμή που σου γράφω.

Είτε το πιστεύεις είτε όχι, η όλη κατάσταση με έχει γονατίσει. Μετά την αρχική μου επαγγελματική επιτυχία, καταστράφηκα. Για αυτό άλλωστε και ανέλαβα αυτήν την τραγική υπόθεση.

Όπως και να έχει, εγώ θα σου δώσω ένα μικρο heads-up για την υπόθεση. Αν δεν διέγραψες το mail αυτό μόλις είδες το όνομα του αποστολέα, τότε κέρδισα. Γνωρίζω πως το ανήσυχο πνεύμα σου δε θα εφησυχασθεί αν δε διαβάσεις την υπόθεση.

Κλήθηκα πριν μέρες από κάποιον κύριο ονόματι Άλκη Φαίδρο, κάτοικο ενός παραπαίοντος χωριού- οικισμού θα έλεγα-που ακούει στο όνομα Γάμβρια, περίπου 40 χιλιόμετρα έξω από την πόλη των Σερρών.

Μου εξήγησε πως ήρθε σε επαφή με εμένα μέσω συγγενικών προσώπων από την πόλη και πως είναι επιτακτική ανάγκη να βρεθώ εκεί. Μιλώντας εκ μέρους όλων των συγχωριανών του, μου πρόσφερε δωρεάν φιλοξενία σε ένα αρχοντικό που κάποτε στεγάζονταν το Δημαρχείο και λειτουργεί ως αποστακτήριο για το φημισμένο κρασί του χωριού.

Το αποστακτήριο αυτό διαθέτει και έξι δωμάτια, διαμορφωμένα για στέγαση, καθώς αποτελούσε θέρετρο για τους λάτρεις του κρασιού και των οινοπαραγωγών του κόσμου, αν φυσικά διέθετε κανείς ένα γελοίο για τις ημέρες μας ποσό.

Μιλώντας για γελοία ποσά, ένα τέτοιο μου πρόσφεραν για να ερευνήσω την υπόθεση. Προφανώς, δέχτηκα με περισσή χαρά.

Προχθές έφτασα στο χωριό. Θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς «Προάστιο της Ελίτ» . Χτισμένο σε έναν λόφο με θέα όλη την πεδιάδα της γύρω περιοχής, όπου, σε μέρες θερινές, βλέπεις μέχρι και την ίδια την πόλη των Σερρών!

Είναι ένα πραγματικά υπέροχο μέρος. Μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο για τους κατοίκους του…

Μετά βίας υπολόγισα καμία πενηνταριά. Εκτός από το αποστακτήριο,το χωριό διαθέτει κι ένα μεγάλο παντοπωλείο, το οποίο χειρίζεται η οικογένεια Φιζλάκη. Οι κοινωνικές εκδηλώσεις λαμβάνουν χώρα στο μοναδικό ταβερνάκι του χωριού, το «Λόφο», το οποίο διαχειρίζεται ο αιωνόβιος Μανώλης Ρούσογλου, τα παιδιά του και οι οικογένειές τους.

Τούτες οι οικογένειες απαρτίζουν σχεδόν εξ ολοκλήρου το χωριό της Γαμβρίας, και οφείλω να ομολογήσω πως είναι κάπως αλλοπρόσαλοι στη συμπεριφορά. Διακρίνει κανείς εύκολα μια νευρικότητα στις κινήσεις τους,ακόμη και των πρεσβύτερων μελών τους, ενώ τα μάτια τους εξαρχής κέρδισαν το ενδιαφέρον μου.

Έχοντας συμπληρώσει μαζί τους δύο ημέρες, έφτασα στο συμπέρασμα πως αυτό που μου φαίνεται αλλόκοτο,είναι πως μετά βίας ανοιγοκλείνουν τα μάτια τους,ενώ είναι φανερή η προσπάθεια να τα κρατήσουν ορθάνοικτα, γουρλωμένα. Κατά τ’ άλλα,είναι άνθρωποι ομιλητικοί και καλοσυνάτοι. Και, φυσικά, πολύ γενναιόδωροι.

Σίγουρα θα σε έχω κουράσει,μα όπως εσύ μου έμαθες,η δουλειά μας απαιτεί προσοχή στη λεπτομέρεια και να μην τσιγκουνεύεται κανείς στην ανάλυσή τους. Αφού σου έδωσα την ευρύτερη εικόνα της κατάστασης, μπαίνω ευθύς αμέσως στο πρόβλημα μου.

Το χωριό αυτό παραπαίει επειδή κάθε βράδυ, μεταξύ 11 με 1 τα ξημερώματα, ένας πολύ ιδιαίτερος και περίεργος θόρυβος κάνει την εμφάνισή του. Ένας θόρυβος που τον αντιλαμβάνεται κανείς αρκετή ώρα αφού έχει ξεκινήσει. Στο «Λόφο», οι κάτοικοι τον ονομάζουν Λευκό Θόρυβο.

Πρόκειται για ήχο πολύ χαμηλής συχνότητας που γίνεται δύσκολα αντιληπτός από το ανθρώπινο αυτί. Ωστόσο, λίγα λεπτά μετά την έκθεσή σου σε αυτόν, βρίσκεσαι αντιμέτωπος, μεταξύ άλλων, με τρομερούς πονοκεφάλους, μερική απώλεια όρασης,ενώ πριν από λίγο καιρό ο Στάθης, ο κομμωτής του χωριού, τραυμάτισε θανάσιμα τον εαυτό του , χτυπώντας με μανία το κεφάλι του στον τοίχο, ουρλιάζοντας «Δεν αντέχω άλλο, πρέπει να σταματήσει αυτή η παράνοια!»

Σταδιακά,ο Λευκός Θόρυβος γίνεται ολοένα και πιο έντονος και πιο εύκολα αντιληπτός. Το αυτί αντί να συνηθίζει, γίνεται ευερέθιστο στον εκκωφαντικό ήχο της… σιωπής.

Η πρώτη μου νύχτα κύλισε ομαλά, ή μάλλον έτσι νόμισα. Γύρω στη μία παρά, ένιωσα μια ενόχληση στο κεφάλι,αλλά χρειάστηκε μόνο ένα δίλεπτο υπό την επήρεια της ασπιρίνης για να μου φύγει. Παρά τις προσπάθειες των κατοίκων με τις γλαφυρές τους περιγραφές, έπεισα τον εαυτό μου ότι φταίει η αλλαγή του περιβάλλοντος και το πολύωρο ταξίδι μου για αυτόν. Το πρωί,ωστόσο,με περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη.

Το κεφάλι μου πονούσε σαν να το χτυπούσα σε τοίχο όλη τη νύχτα. Τα μάτια μου τα ένιωθα βαριά και τα χέρια μου ανταποκρίνονταν πολύ περίεργα στις εντολές μου. Η κόπωση που είχα όταν μίλησα το πρωί με τους ανθρώπους  για να συλλέξω πληροφορίες για το Λευκό Θόρυβο ήταν αφόρητη και πολλές φορές ένιωθα πως θα λυποθυμήσω.

Κατά το μεσημέρι ένιωσα κάπως καλύτερα,και αποπειράθηκα να προσδιορίσω το κέντρο του Θορύβου. Μάταια όμως. Το χωριό εκτείνεται σε αχανή και δύσβατα μονοπάτια με πυκνή βλάστηση και επικίνδυνα ολισθηρό έδαφος.

Έφτασα ως τα αμπελοχώραφα, χωρίς ωστόσο να σημειώσω πρόοδο.

Γύρισα στο χωριό και άρχισα να μαθαίνω περισσότερα για αυτό το φαινόμενο. Ή μάλλον, να ακούω περισσότερες φήμες, υποθέσεις και εικασίες, άλλοτε κενές,άλλοτε ενδιαφέρουσες,σχετικά με αυτό.

Ο γέρο-Μανώλης λέει πως ανέκαθεν υπήρχε ο Θόρυβος,ωστόσο τον τελευταίο χρόνο είναι εξαιρετικά ισχυρός. Βέβαια, ισχυρίζεται πως η πηγή του Λευκού Θορύβου είναι μια καλά κρυμμένη βάση των κομμουνιστών ανταρτών στο δάσος που εκτείνεται κατά μήκος του λόφου,με σκοπό να μας τρελάνουν όλους…

Ο σπουδαγμένος, και κομμάτι κομμουνιστής απ’ότι φαίνεται, αδερφός του Άλκη, ο Πέτρος, θεωρεί πως όλο αυτό είναι παράπλευρη επιρροή των πύργων του Ο.Τ.Ε. ,που βρίσκονται λίγο παραπάνω. Δεδομένου ότι πρόκειται για πύργους που τοποθετήθηκαν προ εικοσαετίας και δεν έχει υπάρξει κάποια συντήρηση έκτοτε,οι παραπαίοντες πύργοι αλληλεπιδρούν με τα ακραία καιρικά φαινόμενα που εν γένει λαμβάνουν χώρα σε αυτόν τον τόπο, δημιουργώντας αυτόν τον ήχο.

Οι θεωρίες δίνουν και παίρνουν κάθε βράδυ στο «Λόφο». Από κοσμοναύτες που χάθηκαν και βρέθηκαν εδώ μέσω κάποιας μαύρης τρύπας στο χωροχρόνο, μέχρι προμελετημένο σχέδιο εγκεφαλικής παράλυσης από εξωγήινους δυνάστες, περιείχε η χθεσινή κουβέντα – έρευνα.

Σου γράφω έχοντας μόλις αναρρώσει από τον ίδιο φριχτό πονοκέφαλο που ένιωθα εχθές. Μόνο που αντί για μεσημέρι, κοντεύει πάλι εκείνη η ώρα που , κατά τα «έθιμα» , ο Λευκός Θόρυβος αρχίζει και πάλι να βρυχάται σιωπηλά πλην εκκωφαντικά.

Τις προσεχείς ημέρες θα ανέβω στους πύργους, να ερευνήσω τι όντως συμβαίνει εκεί. Προς το παρόν, το μονοπάτι έχει μετατραπεί σε ποτάμι λόγω των συνεχών βροχοπτώσεων. Έχω σκοπό να πάω και προς το δάσος,αν η έρευνά μου στους πύργους αποβεί μάταια.

Ποια είναι η άποψη σου, «δάσκαλε»; Όπως καταλαβαίνεις, η υπόθεση μόλις πήρε μπρος, αλλά δεν έχω τίποτε. Η βοήθειά σου είναι ζωτικής σημασίας για εμένα. Αν μπορείς να έρθεις εδώ,θα ήταν ακόμη καλύτερα. Αλλά προς το παρόν,το μόνο που ελπίζω είναι να μου απαντήσεις και να με καθοδηγήσεις,όπως παλιά…

Ο φίλος σου και «μαθητής» σου,

Βλαδίμηρος Κύρκος