Ξυπνάω, μα δε ξυπνάω
Η μέρα μικραίνει και πέφτει στις πλάτες μου
Για να τη μεταφέρω βήμα βήμα στην αποτυχία μου
Ώσπου γλιστράει και αναλαμβάνει η νύχτα
Ψάλλοντας ύμνους τεράτων και φαντασμάτων
– Μακάρι να είχα κουφαθεί –
Κοιμάμαι, μα δεν κοιμάμαι
Το οξυγόνο λιγοστεύει με κάθε σκέψη
Ήτοι κάθε θλιμμένη ανάμνηση
Ή χαμένη ευκαιρία
Άλλοτε νιώθω την καρδιά να σπάει
Άλλοτε υγραίνει το μαξιλάρι
– Μακάρι να είχα ξεραθεί –
Ξεκουράζομαι, μα δε ξεκουράζομαι
Το κοντέρ δε μετράει
Η σάρκα λιώνει και τυλίγει τα κόκαλα
Πόσο αδύνατη φαίνεται η ευτυχία πια