Η ζωή χωρίς εσένα συγκεκριμένα, νόμιζα θα τελειώσει.
«Θα ξαναγελάσω;» Ρωτούσα και ξαναρωτούσα τους οικείους μου.
«Θα ξαναερωτευτώ;»
Δεν μπορούσα να φανταστώ τη ζωή χωρίς την παρουσία σου.
Όμως υπάρχει.
Είναι ωραία η ζωή χωρίς εσένα.
Και μοιάζει μερικές φορές στη ζωή με σένα.
Έχει χαρές, συγκινήσεις, λύπες, αγάπη, εμπειρίες. Τα έχει όλα.
Έψαχνα για χρόνια ανθρώπους να αντικαταστήσουν άξια τις στιγμές που έζησα μαζί σου.
Κι όμως κατάλαβα κάτι στο τέλος. Πολύ σημαντικό.
Ότι δεν έψαχνα αντικαταστάτες όπως νόμιζα. Έψαχνα απλά ανθρώπους με ψυχή όμορφη σαν τη δική σου, ικανούς να αγαπήσουν όπως εσύ.
Κι ευτύχως ο κόσμος έχει ακόμα αρκετούς τέτοιους ανθρώπους.
Είσαι πολύ καλός άνθρωπος.
Έγινα ένας καλός άνθρωπος.
Είμαστε κι οι δυο πολύ καλοί.
Απλά δεν είμαστε ο ένας για τον άλλον.
Αξίζουμε ένα happy end.
Απλά όχι μαζί.
