Μέσα στο λήθαργο της αδράνειας

Βυθισμένος στον Ωκεανό της παράνοιας

Προερχόμενος από τη γειτονιά της λησμονιάς

Έχεις χάσει από καιρό κάθε ίχνος σου

Περιμένεις αυτό που δε θα έρθει ποτέ

Ενώνεις κομμάτια από ανύπαρκτα συμβάντα

Ακροποδίζεις στο κενό γελώντας το ίδιο σου το τομάρι :

«Είμαι ελεύθερος»

Μικρές χαμένες μνήμες και γιορτές

Αστέρια που έλαμψαν για μια νύχτα και μόνο

Εναργή όνειρα ξεγελάνε κάθε πραγματικότητα

Πάλι ξύπνησες μονάχος…