Οι γλάροι συνοδεύουν πιστά
το πλοίο της γραμμής
σαν ιπτάμενα μαντήλια αποχαιρετισμού.
Πίσω απ’ την κουπαστή
οι τουρίστες στήνονται ουρά
ν’ αποθανατίσουν την εύθυμη ακολουθία
κι εγώ, ένας πλωτός «Ερμής»
με άγκυρα, χωρίς φτερά
σκίζω το κορμί σου
θάλασσα είναι το κορμί σου
και το ίχνος μου είναι η έμπνευση του Θεού
όμως εσύ
ο χρόνος
η φύση
όλα τα στοιχεία του κόσμου
παλεύετε το ίχνος μου
και γρήγορα αυτό σβήνει
σαν να μην υπήρξα πάνω σου ποτέ.
Κι εγώ ο μικρός Ερμής
ζηλεύω την πομπή των γλάρων
και ποθώ, ντροπιασμένος, κι εγώ μια φωτογραφία
μήπως για να με θυμάσαι.
Μια φωτογραφία
κι ας γίνω εν τέλει
ένα μαντήλι αποχαιρετισμού.

Κέρκυρα 19.9.2022

ENGLISH

The seagulls loyally accompany
the ocean liner,
like flying cloths waving goodbye.
Behind the gunwale,
tourists form a queue,
capturing the jolly ceremony of the birds.
And I, a young floating Hermes,
with anchors on my back, wingless,
sail upon your body,
the sea that is your body.
And my trace, an inspiration to the divine.
But you—
time,
nature,
all the elements of the world—
battle my trace,
and it fades hastily,
as if I never existed.
And I, a young floating Hermes,
envy the parade of seagulls.
And I, ashamed, desire—
I desire a photograph,
so that maybe
I don’t disappear from you.
A photograph,
even if I, too, in the end,
become nothing but a white cloth waving goodbye.

Corfu 19.9.2022