Ίσως γι’αυτό έτσι να’ναι
Του κυπαρισσιού το ψηλόλιγνο σχήμα
Γερή κορμοστασιά
Στις μύτες των ριζών του ακροβατεί
Όλο και πιο κοντά στον ουρανό να’ρθεί
Όλο και πιο κοντά αυτόν στη γη να φέρει
Ίσως γι’αυτό το προτιμούν
Εις τόπον χλοερόν
Όχι δηλαδή γιατί εμπνέει γαλήνη
– Αν και ποιό δέντρο δεν το κάνει αυτό –
Μα γιατί το αυτού καταπράσινο φύλλωμα
Ορθώνοντας το ίδιο του το ανάστημα
Απορροφώντας κάθε του ήλιου αχτίδα
Σμίγοντας αρμονικά με κάθε της βροχής σταγόνα
Με το χάος και την ομορφιά της ύπαρξης
Το χώμα και τους κατοίκους του ποτίζει
Μα, συνάμα, τις ψυχές τους εξημερώνει
Τις κάνει φως
Τις κάνει βροχή
Τις κάνει αέρα
Τις κάνει όνειρα
Τις κάνει ιδέες
Και πάλι απ’ την αρχή
Αέναος κύκλος, σίγουρα
Χωρίς σκοπό, ίσως
Μα με πάσα λογική, ίσως
Δεν υπάρχει πιο χαώδης κι’όμορφος απ’τη ζωή