Σου τηλεφώνησα.
Απάντηση να πάρω σε κάτι που σε ρώτησα.
Εσύ μιλούσες.
Και μένα το μυαλό μου ήταν στις Μούσες.
Στη Τερψιχόρη γιατί μου έμαθες να χορεύω.
Στη Κλειώ γιατί με άφησες να σου μιλώ για τα βιβλία που λατρεύω.
Στη Καλλιόπη γιατί ήθελα με σένα να μιλώ.
Στην Ευτέρπη διότι μου έδειξες πως η μελωδία ήταν πάντα εδώ.
Στην Ερατώ γιατί ήσουν ερέθισμα για τα δικά μου ποίηματα.
Στη Μελπωμένη διότι σε είχα δίπλα σε κάποια δικά μου δράματα.
Στη Θάλεια γιατί μου έδειξες πόση χαρά έχουν τα πράγματα.
Στη Πολύμνια γιατί έκανες τη σκέψη μου να τρέχει πάνω στου μυαλού τα άρματα.
Στην Ουρανία διότι ο ουρανός είχε γεμίσει αισθήματα.
Σε όλα αυτά.
Αλληγορικά ή και πραγματικά.
Εμενα το μυαλό μου ήταν στις Μούσες.
Αλλά εσύ για άλλα πράγματα μιλούσες.
Ούτε ήξερες ποτέ τη Κλειώ.
Ούτε σου πέρασε ποτέ από το μυαλό η Ερατώ.
Σου τηλεφώνησα.
Απάντηση δεν έλαβα σ’εκείνο που σε ρώτησα.
Ούτε τώρα.
Ούτε εκείνη την ώρα.
Μα εγώ έχω κρατήσει όλα αυτά τα ωραία άθελα δώρα. (Άραγε υπήρχαν όντως;)
Ελπίζω οι Μούσες να είχαν και για σένα αντίστοιχα δώρα.
Σε ευχαριστώ πολύ.
Μα η κλήση δεν θα επαναληφθεί.
Ο συνδρομητής σας αποχαιρετεί.