Μα δεν σου πάει η βροχή
και δεν ξεχνάς τα άστρα.
Όσο γεμίζεις ήλιο και φωνή,
παίζω με την ποίηση σαν χάντρα.

Καλή νοικοκυρά, φιλόξενη, ζεστή
παράπονο μην έχουνε ούτε οι παπαγάλοι.
Σε νιώθω μέσα μου – μεστή
και δεν με νοιάζουνε οι άλλοι.

Στα όνειρά μου σού έδινα ζωή,
το αύριο περίμενα σαν να ήτανε εκεί.
Μυρίζω του αγέρα τη βοή.
Εύχομαι να είμαστε πάλι μαζί …