το παζλ των ονείρων της απλής χαράς
Όλα τα μέλη της παρέας είναι μαζί μετά από καιρό. Αγκαλιές, φωνές, παλιά αστεία που μας κάνουν ακόμη να γελάμε
Συντάκτης: Ροζ
-Τίποτα δεν είναι άσπρο και μαύρο. Όλα είναι γκρίζα
-Δεν είναι γκρίζα. Όλα είναι ροζ.
Με συνάντησες κάπου κάποτε, κάτι σου είπα και γέλασες
Χρώμα
Σε εσένα που σε έκρινα γρήγορα Όταν σε πρωτοείδα δεν φανταζόμουν πως κάποτε θα ένιωθα έτσι για ‘σένα Έναν τρελό
Χωρίς νόημα
Έχω μέρες να γράψω μα δεν έχω τι να πω Κάτι να αξίζει Σφαίρες στο κεφάλι Χειροπέδες στα χέρια Πατατάκια
Η ανταρσία του σ’ αγαπώ
Τα σ’ αγαπώ που δεν είπες Αυτά τα σ’αγαπω που τα μασήσες και τα κατάπιες που δεν βγήκαν ποτέ απ’
Μου το υπόσχεσαι;
Φτάνει στα χέρια σου ένας λευκός φάκελος χωρίς αποστολέα ή παραλήπτη. Δεν είναι σφραγισμένος, μα ολότελα ελεύθερος να μοιραστεί μαζί
Καλέστε την αστυνομία!
«Θα καλέσω την αστυνομία» Ο έφηβος συνέχισε να φωνάζει ρυθμικά, με έναν τόνο ειρωνίας, συνθήματα για την ομάδα του, σε
4:24
Η καρδιά πάλλεται τόσο δυνατά κάπου ανάμεσα στα στήθια Η βροχή πέφτει μελαγχολικά σαν να μην είχε χιονίσει χθες Το
