“Σε λέω γυναίκα γιατ’ είσ’ αιχμάλωτη”
Εσύ με ακούς, όμως;
Πάλι συγνώμη θα ζητήσεις
Μα δεν έφταιξες ποτέ

“Σε λέω γυναίκα γιατ’ είσ’ αιχμάλωτη”
Δέσμια των κατάφορων απειλών
Η ασφυκτική πατριαρχία
Σου παίρνει δώρα και αρώματα
Σε ντύνει και σε γδύνει
Σε σωπαίνει, σε αφοπλίζει
Έως ότου χάσεις τον ίδιο σου τον εαυτό
Και πού να πας μετά;
Πώς θα ορθοποδήσεις;
Μια ζωή ολόκληρη, δεν ήσουνα ολόκληρη
Μια ζωή πικρή και τάχα ευτυχισμένη

“Σε λέω γυναίκα γιατ’ είσ’ αιχμάλωτη”
Από τη γέννα κλαίμε
Ποιος μας ακούει;
Ούτε τις αδερφές μας δεν πιστεύουμε
Να συνεχίσω;

Εικόνα της Ίριδας Δεπάστα (Facebook), (Instagram)