Ελευθερία !
δε γράφτηκε για εμάς
δεν ομιλήθηκε από εμάς
δεν κερδήθηκε ποτέ
τα δεσμά της
θυμίζουν τα δάκρυά μας
ένα-ένα προσπερνάει
και βυθίζεται στη γη
μα προτού αποσυρθεί κι αυτό
έχει ήδη στάξει καινούργιο
αέναος κύκλος προσταγής
υποταγής
κραυγής
λύπης
θηλυκής …

Ελπίδα !
να γίνω σύντροφος,
ψυχολόγος,
νοικοκυρά,
σύζυγος,
μητέρα,
καθαρίστρια,
νταντά,
νοσοκόμα,
μαγείρισσα,
(ποτέ βασίλισσα)
γλάστρα,
φωτιστικό,
(ποτέ κολώνα στο σπιτικό)
να γίνω ανάμνηση,
αποφάγια,
σημάδι στο λαιμό,
φωτογραφία στο κινητό,
“μωρό” …

Ασφάλεια ;
δεν ξέρω, τί είναι αυτό ;
ακούγεται ευγενικό και τίμιο
μα ως τώρα είναι φανταστικό
δε βρίσκεται ούτε σε εκκλησιές
ούτε στις άκρες του Ήλιου
δε γνωρίζω το φάντασμά της
μάλλον για μια νεφέλη πρόκειται
νομίζεις ότι τη βλέπεις …

Αγάπη ;
δε μαθαίνουν στο σχολειό
υπάρχει μόνο στα παραμύθια
στα ματωμένα όνειρα
κι αν ψάξεις, τί θα βρεις;
ένα χαστούκι
μια βρισιά
ένα βλέμμα με λαγνεία
ένα ψέμα, μια ιστορία –
η φλόγα μέσα σου που σιγοκαίει
Αυτή είναι ο έρωτάς σου
να την τρέφεις,
να την ακούς
εσένα να αγαπάς
εσύ να αγαπιέσαι …

Εικόνα του Babak Ahteshamipour