Γρηγόρη τον λέγανε
και ύστερα, Σωτήρη.
Ή Νίκο;
Δεν θυμάμαι πια.
Χθες όμως, άκουσα τ’ όνομά του.
Αλέξης.
Η ίδια σφαίρα που μαχαίρωσε
τον Παύλο.
Στο πτώμα του έπεφταν κλωτσιές.
Είναι ο Ζακ!
Τον ρίξαν από τον γκρεμό.
Μεταμορφώθηκε σε μία ωραία Μαρία, Χριστίνα, Ελένη
σ’ ένα στενό χαντάκι
όπου ξεπλένει η λάσπη
την ανθρωπιά του κ. Πετρίτ.

Χθες,
σήμερα, αύριο,
ίσως σε χρόνια δέκα
ονόματα θ’ αλλάζουν.
Θα ‘ρθει,
εν μία νυκτί,
και η δική μας σειρά.
Πες μου λοιπόν.
Πως είναι τ’ όνομά σου;