Qui Tacet Consentit
Γονάτισε, τάχα να ελέγξει την πίσω αριστερή ρόδα. Τα μάτια του όμως, παρέμειναν καρφωμένα στον περίεργο τύπο. Οι αισθήσεις στο κόκκινο, περιμένοντας την κίνηση που περιμένει προκειμένου να πετύχει το στόχο του.
Μάταια όμως…Ο Τύπος δεν κουνήθηκε καν…
κοίταζε τ’ αστέρια μέσα από τα δάχτυλα των ποδιών όσο εσύ κοιτούσες τα πόδια ποιοι δυο κόσμοι το σύμπαν όλο
Έβαλε στο μπρίκι ελληνικό και άναψε ένα τσιγάρο.
Κοίταξε αδιάφορα το κινητό του. «Α,πήγε ήδη 26; Τρέχει ο καιρός».
Σέρβιρε τον καφέ του και κάθισε στο τραπέζι. Άναψε το δεύτερο τσιγάρο,και άρχισε να της μιλάει.
Έβαλε στο μπρίκι ελληνικό και άναψε ένα τσιγάρο.
Κοίταξε αδιάφορα το κινητό του. «Α,πήγε ήδη 26; Τρέχει ο καιρός».
Σέρβιρε τον καφέ του και κάθισε στο τραπέζι. Άναψε το δεύτερο τσιγάρο,και άρχισε να της μιλάει.
Άνοιξαν οι πύλες και έτρεξαν μέσα τα Σκυλιά. Γρυλίζοντας, τραβούσαν με βία τις αλυσίδες, στις άκρες των οποίων βρισκόταν ο σαστισμένος υπόδικος.
Θα ‘ρθει,
εν μία νυκτί,
και η δική μας σειρά.
«Χαμένος» είναι αυτός, που ονειρεύεται ουτοπίες,
Μα χαμένος είναι αυτός, που έπαψε να ονειρεύεται.
