Κι αν δε μιλώ για παραμύθια πια
Όνειρο ζεστό φαντάζει η αγκαλιά
Θα σου δωρίζω όσα θες φιλιά
Ώσπου να μας σκεπάσει η βραδιά

Κι αν πνίγομαι σε ερωτηματικά
Εύλογα παραληρήματα και φωναχτά
Ο χρόνος δοκιμάζει τα πικρά μου μυστικά
Δεν είναι αχαριστία ελαφριά;

Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει
Το ανυπόστατο κυνήγι μένει

Αφήνω πίσω μου χαρές και λύπες
Όσα έπεσαν στο κενό και που δεν είπες
Για να ευοδώσουνε καινούργιες μνήμες
Και να γιορτάσουμε δικές μας ρίμες!