Πορεύσου επί της αποτυχίας.
Μέσα σε δυσοίωνους καιρούς, γεμάτους ομίχλη και σκιά,
κάνε το σφάλμα σου να λάμψει!

Πορεύσου επί της αποτυχίας.
Σ’ανταριασμένες θάλασσες, την ώρα της έσχατης τρικυμίας
και της απρόσμενης καταιγίδας, το λανθασμένο σου χέρι άπλωσε
να δαμάσεις τον κεραυνό!

Πορεύσου επί της αποτυχίας.
Το εφιαλτικό βλέμμα της αβύσσου, όσο κι’αν σε τρομάζει,
στιγμή μην κάνεις πίσω!
Αφέσου στην αμφιβολία σου και βυθίσου μες’στα σπλάχνα της.

Πορεύσου επί της αποτυχίας.
Το τραγούδι των σειρήνων να μη σε πλανά!
Το μονοπάτι λουσμένο με το φως του Υπερίων
και του Κροίσου τα χρυσάφια μην το κοιτάς με θαυμασμό
γιατί θα σε τυφλώσει!

Πορεύσου επί της αποτυχίας.
Στο σκοτάδι μάθε να ζείς.
ταπεινά χαμήλωσε το κεφάλι σου, κλείσε τα μάτια σου,
στου κόσμου την εικόνα και ταξίδεψε στο μέσα σου.
Όλα τα λάθη τα κρυφά, ολα του δαίμονα τα πάθη,
βαθιά εκεί κοιμούνται!

Πορεύσου Άνθρωπε!
Στης αλήθειας το μαρμάρινο κορμί, επάνω στάσου και δώσε
μια στιγμή στον εαυτό σου.
Το σκοπό της ζωής σου μην τον φοβάσαι,
μα πάρε δύναμη απ’αυτόν, πάρε κουράγιο!

Πορεύσου επί της αποτυχίας!
Λύσε τις αλυσίδες της Μέριμνας και νιώσε ξανά
το σώμα σου αναπνοή να παίρνει.
Για την ελπίδα, άλλα όνειρα μην κάνεις.
Σύμβολο του εαυτού σου γίνε!

Πορεύσου μέχρι τέλους!
Μέχρι τη δύση του ματιού σου.
Μέχρι τις λευκές γραμμές του ορίζοντα.
Μέχρι να σβήσει
Του Προμυθέα η φλόγα!
Μέχρι η γη να μείνει στάσιμη.
Μέχρι το σφάλμα το τελευταίο.
Μέχρι τον εξαγνισμό!
Πορεύσου επί της αποτυχίας…