Το μάτι του καταδικασμένου…
Ταλαιπωρημένο από τους καιρούς
Κουρασμένο από την επανάληψη.
Της μοίρας λησμονημένο.

Μα πάντα άγρυπνο απέναντι στης μέριμνας τη πλάνη.
Καθαρό σαν το χιόνι στο σιωπηλό σώμα του όρους.
Καθηλωμένο ανέκαθεν να μένει στην ουσία
Υποταγμένο στη χαρά και στην απελπισία.
Άλλοτε στρέφεται στην ηδονή και πλημμυρίζει δέος.
Η τέχνη της αισθητικής το βλέμμα του μαγνητίζει
Το μέλλον το θεοσκότεινο το απομαγνητίζει.
Στον Ήλιο παραμένει ανοικτό, αναλλοίωτο, γεμάτο ζωή.

Αχ η ζωή!
Το ξύπνιο τούτο όνειρο, σκληρή πραγματικότις…

Αποστροφή του βλέμματος προς το αναπόφευκτο.
Το μάτι σιγοκλείνει
Χωρίς φόβο, χωρίς λύπη, ως το τέλος
Ελεύθερο θα μείνει…