Νύχτωσε.
Έξω δηλαδή.
Μέσα ήταν ήδη νυχτωμένα.

Και όχι, ξέρω τι σκέφτηκες.
Νύχτα, νύχτωσε, πάλι στεναχώρια, απαισιοδοξία και ούτω καθεξής. Αμ δε.
Μη βιάζεσαι. Όχι. Δεν είναι έτσι.
Γιατί δεν είναι μόνο η απλή επιστημονική εξήγηση του Ήλιου που σηματοδοτεί τη διαφορά νύχτας μέρας.
Ούτε μέσα, ούτε έξω.
Δεν είναι και η επιλογή του καθενός;
Ναι, γιατί όχι και η επιλογή του να δεις τη μέρα ως αποτέλεσμα συρροής όλων των ειδών φωτός;
Δεν έχεις άδικο, ναι.
Ναι, γιατί όχι και η επιλογή του να δεις τη νύχτα ως αποτέλεσμα παντελούς απουσίας κάθε είδους φωτός;
Πφφφ καμία αισιοδοξία το τελευταίο.
Μη βιάζεσαι, δε το σκέφτηκες καθαρά.
Διότι απλά δεν σκέφτηκες τι είναι το φως, τι το σκοτάδι, ούτε τι είναι η απουσία εκάστου.
Διότι απλά κατηγόρησες μονοκοντυλία το σκοτάδι ως κάτι εξ’ορισμού απαισιόδοξο.
Διότι απλά καταδίκασες το φως ως κάτι εξ’ορισμού και αμετάκλητα αισιόδοξο.
Γιατί; Γιατί δεν σκέφτηκες ποιος ή τι είναι αρμόδιο(ς) να πει αυτό είναι άσπρο, αυτό είναι φως, αυτό είναι μαύρο, αυτό είναι σκοτάδι, αυτό είναι απαισιόδοξο, αυτό είναι αισιόδοξο.
Και σαν το πει αυτός ή αυτό, τι έγινε;
Όχι, δεν είναι έτσι.

Νύχτωσε.
Έξω δηλαδή.
Μέσα ήταν ήδη νυχτωμένα.

Βασικά, να στο πω αλλιώς.

Νύχτωσε, βγήκε ο Ήλιος με σχήμα Φεγγαριού.
Έξω δηλαδή.
Μέσα ήταν ήδη νυχτωμένα, είχα τα φώτα ανοιχτά, αλλά δεν έκαιγαν οι λάμπες.

Για μένα νύχτωσε, για σένα ξημέρωσε.
Σκέψου πριν καταδικάσεις εξ’ορισμού κάτι.
Δεν έχουμε όλοι τα ίδια μάτια.
Δεν πιστεύουμε όλοι ότι αυτά βρίσκονται στο ίδιο σημείο του σώματος του ανθρώπου.
Δεν βλέπουμε όλοι τον ίδιο Ήλιο.