Κι όλο περιμένω

ένα μήνυμα , μια τυχαία συνάντηση

ένα άτσαλο μεθύσι

μήπως σου μιλήσω

Όλο περιμένω να δειλινιάσει να δω το ηλιοβασίλεμα

μα βραδιάζει και έχω λιώσει στον καναπέ

Περιμένω το καλοκαίρι να ζήσω , μα δουλεύω για να επιβιώσω

Περιμένω τους φίλους να με καταλάβουν μα είμαι αίνιγμα σαν αυτό της σφίγγας

Περιμένω κάποιον να πιστέψει σε ‘μένα για να πιστέψω κι εγώ , μα ό,τι αγγίζω πεθαίνει μου ψυθίρισε ένας στίχος χωρίς ρυθμό

Περιμένω να φτιάξω κάτι με τα χέρια μου , μα η συνήθης χρησιμοτητά τους είναι το scroll down

Περιμένω τα γενέθλιά σου για να σου δείξω πως ακόμα σε θυμάμαι

περιμένω να φύγεις για να κλάψω

Περιμένω να μου στείλεις

να με θυμηθείς μια μέρα  ή νύχτα … ξέρεις, όταν πέφτει το φως είναι όλα λίγο πιο εύκολα , λίγο πιο όμορφα

 

 

Έχω βυθιστεί μες την αναμονή

κουράστηκα να κολυμπάω

Ασφυκτιώ και πνίγομαι

Κάποτε μου έριχνες σωσίβια

μα δείλιασα να παλέψω με τα κύματα και τις αναστολές μου

Τώρα παλεύω συνεχώς με τον εαυτό μου

Προσπαθώ να βάλω ένα τέλος

μια τελεία

~στην αναμονή~

Μα όλο περιμένω

κι όλο ξεχνάω αυτό που περίμενα

όλο κρεμιέμαι απ’ τα κάγκελα βλέπω δεξιά , αριστερά

μήπως περάσει

όλο υπόσχομαι να φύγω με το επόμενο

Όλο ξεχνιέμαι κι όλο το χάνω

κι όλο περιμένω

 

 

Μονότονος, αργός με ένα ρυθμό βασανιστικό ,ο ήχος της αναμονής κατακλύζει το δωμάτιο

Σηκώθηκε , τα μάτια της άστραφταν

Βάδισε γρήγορα

Χτυπισε την πόρτα πίσω της με όλη της τη δύναμη

 

 

 

 

 

~~Στην αναμονή είπε και ήπιε μια γουλιά κρασί. Περίμενε πολύ καιρό αυτή την πρόποση , αυτή τη συνάντηση. Αυτό το φιλί~~