αθώοι ναι
όχι όμως ελεύθεροι
κανείς δεν είναι ελεύθερος
κι αθώοι πια δε μείνανε πολλοί
άλλοι σκοτώθηκαν μια μέρα του Σεπτέμβρη
άλλοι χάσανε μία ζωη στη φυλακή
και άλλοι, λίγοι
φέγγουνε μ’ ένα αχ κι ένα βαχ στο στόμα
μείναν αυτοί που ονειρευτήκαν
και τα όνειρα βασίλεψαν
πίσω απ’ του ορίζοντα τις σκουριασμένες μπάρες

αθώοι ναι
όχι όμως ελεύθεροι
κανείς δεν είναι ελεύθερος
όταν η σκέψη καλουπώνεται
από την πιο μικρή ηλικία
με φύσεις, εκπαιδεύσεις και θρησκείες
κουτιά κάθε λογής, κάθε κουτί και νέα φυλακή
κοινότητες νοερές
πουτάνες παγιωμένες συμπεριφορές
έθη σε ό τι μας πωλείται
που είναι ο άνθρωπος;
αγνοείται

αθώοι ναι
όχι όμως ελεύθεροι
την εποχή που τρέμουνε τα όνειρα
τους κόσμου οι ενόχοι
και τα παιδιά που τόλμησαν
τον κόσμο δίκαιο
ίσο κι ελεύθερο να φανταστούν
μοιάσανε κίνδυνοι
μίας στημένης φυσικότητας
που κάποιοι με ιδρώτα
στα πρόσωπά τους κόκκινο
φτιάξαν εδώ κι αιώνες

αθώοι ναι
όχι όμως ελεύθεροι
κανείς δεν είναι ελεύθερος
κι αθώοι πια δε μείνανε πολλοί

(αφιερώσεις)