–Τι είναι οι τύψεις; Ρώτησα.

Η τυποποιημένη γραμματική αναγνώριση βρισκόταν άμεσα μπροστά μου.

τύψη < ελληνιστική κοινή τύψις < τύπτω < αρχαία ελληνική  < ινδοευρωπαϊκή (ρίζα) *(s)teu-p- (χτυπώ)

Η περιφραστική επεξήγηση της ερωτήσεως μου θα ερχόταν από τα «άτομα» που βρίσκονταν απέναντί μου.

-Ο ανθρώπινος νους, αξιοζήλευτο εργαλείο διπλής όψεως. Άνθισμα της υπάρξεως και συνάμα αυτοκαταστροφή με μια κίνηση ,την σκέψη. Δημιουργία μιας υποστατής αντανάκλασης όσων δεν στέκονται μπροστά σου.*

*Μια εσωτερική σου πάλη για όλα όσα έπραξες, όλα όσα δεν ,για όλα όσα θυμάσαι και για όλα όσα δεν.

-Και αν όντως ήταν έτσι;

-Δεν πήραμε αυτόν το δρόμο , ποτέ δε ξέρεις σίγουρα.

-Ναι, όμως αν αυτός ήταν πιο εύκολος;

-Εμένα ρωτάς; Εσύ μας οδήγησες εδώ.

 Σε αυτό το σημείο της διαδρομής δημιουργείται η αναγκαιότητα της στάθμισης, χρήσιμη ανακάλυψη η Ενσυναίσθηση ,η ικανότητα αντιλήψεως των αισθημάτων της συμβιούσας υπάρξεώς σου.

Με βεβαιότητα διαπιστώνω ότι η φιγούρα πολλών συνοδοιπόρων έγινε μορφή. Με ακόμη πιο περισσή σιγουριά σου αναφέρω ότι η φιγούρα του σημαντικότερου συνοδοιπόρου σου ,σου διέφυγε. Ο Εαυτός σου.

Η κάθε σου κίνηση αποτελείται από Επιλογές ,σε αφουγκράζομαι, η κάθε σου κίνηση δεν πηγάζει από τη θέλησή σου . Παρ ’όλα αυτά οι επιλογές σου είναι μικρά κομμάτια που ενώνουν την δική σου ύπαρξη.

Γεμίζοντας την σκέψη σου με την Ενοχή, συνθλίβοντας δηλαδή αυτά τα μικρά κομματάκια, έχοντας την πεποίθηση ότι θα επέλθει κάποιου είδους κάθαρση, το μόνο σου επίτευγμα είναι ότι  χτυπάς εσένα.

Και ύστερα απομένεις εκεί, εθελούσια ακινητοποιημένος.

Πρέπει να συγχωρούμε τον εαυτό μας.

Τα (Ε)ψιλον είναι δημιουργήματά σου, άπειροι συνδυασμοί μπορούν να συσπειρωθούν με την ‘Eνωσή τους.

Μου απάντησε ο εαυτός μου.