Τέσσερις γυμνές
γυναίκες τρελές
Η μία 30,
οι δύο 40,
Μυρτώ, 50
τρελή απ’ το ‘70
φωτογραφήθηκαν
γυμνές στήθηκαν
την πένθους ημέρα
γλιτώνουν τη σφαίρα;

Ήταν ιδέα της Μυρτούς -ποιας άλλης;-
Που πριν 20 χρόνια, τότε χωρίς μαλλιά,
ανάμεσα σε χημειοθεραπείες
ήθελε λέει γυμνή
να φωτογραφηθεί
από ΄ναν φωτογράφο

Κατακίτρινη τότε,
κιλά σαν πότε;
Ντρεπότανε λέει
και τώρα την καίει
αχ πολύ μετανιώνει
που τώρα το βιώνει
Πριν μία βδομάδα
που βγήκε τετράδα
με κούπες τεκίλες
και τρεις καλές φίλες…

Τολμήσαν
και είπανε στο Σάββα
τ’ απόκρυφά τους,
θες κοιλιές,
θες κυτταρίτιδες,
θες μελανιές
και τα παχάκια,
τα ατελή τους
να εκθέσουν
-Θα μας φωτογραφίσεις;
-Ναι!
-Πότε;

-Μεγάλη Παρασκευή.

Στιγμή δε σκεφτήκαν
Ουτέ φοβηθήκαν
Με μαύρο το φόντο
τα στήθη στον πόντο
κονταροχτυπηθήκαν
με ντροπές κοιταχθήκαν
και βρήκανε λύση
στα μάτια τη φύση
που κάνει τη γύμνια
αμάρτημα κι ασχήμια

Οι άντρες το αποκάλεσαν
ματαιοδοξία,
άλλοι… έκθεση
Λίγοι, στα δάχτυλα
μετρημένοι,
επαναστάτες χωρίς
αξία
γιατί ποια αξία;
μπροστά σ’αυτές
που τσακίζουνε
μια φύση
που τους δώσανε
αυτοί